Prelegentem kolejnego seminarium Komitetu Dialogu Społecznego był prof. Krzysztof Koseła, który przedstawił wykład na temat kondycji społecznej młodzieży. W trakcie spotkania dyskutowano o tym jakim partnerem dialogu społecznego jest polska młodzież oraz jak młodzi Polacy przedstawiają się na tle swoich zagranicznych rówieśników.
Profesor rozpoczął swoje wystąpienie od nakreślenia dotychczasowych badań socjologicznych dotyczących młodzieży. Młodzież jako zbiorowość jest jedną z najczęściej badanych przez naukowców i badaczy grup w Polsce. Dodatkowo każdy komunikat CBOS pokazuje rozkład odpowiedzi w kategoriach wieku – łatwo zobaczyć, jak młodzi ludzie różnią się od starszych grup wiekowych. Wraz z kolejnymi badaniami młodzieży („Raport o młodzieży. Studia Społeczne 2” – 1992 rok; „Młodzi 2011”; „Młodzież 2013”) zwiększa się dodatkowo zakres tematyczny dociekań nt. zachowań, wyborów i determinantów młodych ludzi.
Opisując i badając młodzież, socjologowie nadal jednak są głównie zainteresowani ich przekonaniami politycznymi, obszarami podatnymi na bunt i zainteresowaniami kulturalnymi. Taki zawężony i schematyczny obszar badania pokazuje pragmatyzm starszych pokoleń. A co z kolei buduje swego rodzaju barierę dialogową, spowodowaną poczuciem młodzieży, że są jedynie „odpytywani”, a starszych interesuje wyłącznie określony wycinek życia. Młodzież nie mając zatem dobrych rozmówców, utwierdza się w przekonaniu, że wie wszystko lepiej i buntuje się przeciwko narzucaniu przekonań z zewnątrz. Tym samym nie jest łatwym partnerem do prowadzenia dialogu.
Profesor Koseła w swoim wystąpieniu dużo czasu poświecił omówieniu definicji pokoleń, a w szczególności pokolenia „Millenialsów” (osoby urodzone w latach 1981-1996). Charakterystyczne determinanty tej grupy społecznej to m.in. wielki wzrost wyższego wykształcenia, przy jednocześnie niestabilnej sytuacji zawodowej (częste zmiany pracy, większa swoboda eksperymentowania, uczenia się, odchodzenia i próbowania na nowo, rozwijanie zainteresowań kosztem pracy itp.).
Profesora zwrócił jednak uwagę, że w Polsce – w odróżnieniu np. od Niemiec – nie odnajduje się zjawisko pokoleniowości, ponieważ młodzież jest bardziej zróżnicowana (nie ma np. czynnika historycznego, który mógłby stwarzać powstawanie pokoleń politycznych – jak to miało miejsce m.in. w przypadku pokolenia „Kolumbów”).
W kontekście działań zawodowych młodzieży zanika tradycyjny model kariery wiodącej krok za krokiem przez korytarze jednej instytucji; nie można już korzystać z jednego zestawu umiejętności przez cały okres aktywności zawodowej. Młody człowiek może spodziewać się, że w ciągu czterdziestu lat miejsce zatrudnienia zmieni jedenaście razy, a swoje podstawowe umiejętności trzykrotnie.
Profesor Koseła przypomniał również, że polska młodzież pokłada nadzieję w możliwościach płynących z przynależności naszego kraju do Unii Europejskiej, a co za tym idzie z migracjami zarobkowymi. Millenialsi to bardzo ambitna grupa, która chce startować w wyścigu o dobrą pracę
i ma zamiar ten wyścig wygrać. Uczą się języków obcych, są otwarci i inteligentni. Wyzwaniem jest więc stworzenie takich warunków, by zdolności i chęć do pracy młodych ludzi były w pełni wykorzystane.
Krzysztof Koseła jest profesorem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Uprawia metodologię badań socjologicznych, socjologię młodzieży i edukacji oraz socjologię religii. Uczestniczył w wielu badaniach ilościowych i kierował polskimi częściami takich międzynarodowych projektów jak Młodzi Polacy i młodzi Niemcy w nowej Europie, ‘Transformation of social identifications in Russia and Poland’ (1998 i 2002) oraz ‘International Civic and Citizenship Education Study’ (2009). Zajmuje się systematycznym monitorowaniem przemian tożsamości społecznych. Współpracuje z Narodowym Centrum Kultury. W latach 2012-2016 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego.